KüçüğüM Aynı sokakta oturuyorduk adı esrarengizdi herkes onun hakkında birşeyler söylerdi hepsi nedensiz kirli sakalları vardı kahverengi gözlü ve kumraldı ben nefret ederdim ama mahallenin bütün kızları ona hayrandı hiç kimseyle konuşmazdı sadece gelip giderdi başı öne eğik,hep dalgındı,farklıydı gece boyunca hep lambası yanardı bir gün onunla yolda karşılaştık çok güzel bir yüzü vardı bakışları sanki içimi eritiyordu o an kalbimi söküp atasım geldi. çünkü ilk defa laf dinlemiyordu. o bakışları,o gözleri gönlüme işledi. artık uyumak yerine onun evini izliyordum onunla karşılaşabilmek için saatlerce kapıda beklerdim. bir akşam yine onu yolda gördüm. bir dakika bakarmısın dedim acelem var küçüğüm dedi.'KÜÇÜĞÜM' sanki bana aramızdaki yaş farkını anlattı. eve gidip ağladım.o gece karar verdim artık onunla konuşmayacaktım ertesi gün eve girdiğini gördüm hemen gittim kapıyı çaldım kapıyı açtı:ne var KÜÇÜĞÜM DEDİ. adımı bile söylemeden sadece seni seviyorum dedim konuşmadan koşarak evden ayrıldım daha sonra bir ay evden çıkmadım bir gün kızlarla mahallede oturuyorduk sirenler içinde bir ambulans geldi ambulanstan acele acele inenler hızla onun evine girdiler bütün mahalle onun evine girdik seyre daldık,birkaç dakika sonra sedyeyle dışarı çıkardılar önümden geçerken bende seni küçüğüm dedi donup kaldım herkes bana bakıyordu eve doğru koşmaya başladım gözyaşlarım durmadan akıyordu. evde annemler ondan bahsediyordu ailesi yokmuş okumuş sevdiği bir kız varmış ama kaçtığı gün ölmüş bir süre sonra yine sevmiş ama ne yazıkki o da ölmüş kimi sevdiyse ölüm ayırmış sanki onun sevdiği azrailin ölüm fermanıymış bazen hiç nedensiz bir kağıt bir kalem bir de fotoğraf varmış bir de ölmek için dua ediyomuş intihar edip hastaneyi aramış polisler evin duvarında KÜÇÜĞÜM YAZISINI BULMUŞLAR KÜÇÜĞÜM SENDE ÖLME YAZIYORMUŞ!!!!